MASTERBOKKE WERK VAN JAN FOLKERTS DE HAAN
Links naar mijn andere sites
.jpg)
JAN FOLKERTS DE HAAN en GRIETJE DRAGSTRA
Jan de Haan en Grietje de Haan 25 jaar getrouwd |
| Verloving van GRIETJE DRAGSTRA en JAN FOLKERTS DE HAAN |
| JAN FOLKERTS DE HAAN |
.jpg) |
| FOLKERT JANS DE HAAN, JAN FOLKERTS DE HAAN, JAN THIJS JANS DE HAAN, THIJS TEUNIS JANS DE HAAN |
Nieuwe Provinciale Groninger Courant
De krant verscheen voor het eerst in 1866, het laatste nummer verscheen op 31 december 1964.
De Nieuwe Provinciale Groninger Courant was bedoeld als spreekbuis voor de Anti-revolutionairen in Groningen.
Aanvankelijk verscheen de krant drie keer per week, vanaf 1911 dagelijks. Voor de Tweede Wereldoorlog werd de krant jarenlang geleid door Albertus Zijlstra die ook kamerlid was voor de ARP.
In 1941 werd de uitgave verboden door de bezetter.
Direct na de oorlog beleefde de krant zijn grootste bloei onder de nieuwe hoofdredacteur Pieter Jongeling.
Jongeling zorgde echter ook voor tweespalt binnen de krant door zijn keuze voor de vrijmaking.
Uiteindelijk werd hij in 1948 ontslagen en begon het Gereformeerd Gezinsblad.
Met Jongeling vertrokken ook veel lezers, waarna de teloorgang begon.
De krant werd in 1962 overgenomen door Trouw, die de uitgave eind 1964 beëindigde.
De eerste uitgever van de krant was Jan Haan.
De krant werd in Groningen daarom ook wel de krant van Jan Tude (tude is Gronings voor haan) genoemd.
Nieuwe Provinciale Groninger Courant
De Nieuwe Provinciale Groninger Courant was een regionaal dagblad in de provincie Groningen.
De krant verscheen voor het eerst in 1866, het laatste nummer verscheen op 31 december 1964.
De krant verscheen voor het eerst in 1866, het laatste nummer verscheen op 31 december 1964.
De Nieuwe Provinciale Groninger Courant was bedoeld als spreekbuis voor de Anti-revolutionairen in Groningen. Aanvankelijk verscheen de krant drie keer per week, vanaf 1911 dagelijks. Voor de Tweede Wereldoorlog werd de krant jarenlang geleid door Albertus Zijlstra die ook kamerlid was voor de ARP.
In 1941 werd de uitgave verboden door de bezetter. Direct na de oorlog beleefde de krant zijn grootste bloei onder de nieuwe hoofdredacteur Pieter Jongeling. Jongeling zorgde echter ook voor tweespalt binnen de krant door zijn keuze voor de vrijmaking. Uiteindelijk werd hij in 1948 ontslagen en begon het Gereformeerd Gezinsblad. Met Jongeling vertrokken ook veel lezers, waarna de teloorgang begon. De krant werd in 1962 overgenomen door Trouw, die de uitgave eind 1964 beëindigde.
Het voormalig pand van De Nieuwe Provinciale Groninger Courant is gevestigd aan de Wipstraat te Groningen.
Jan Haan (1841-1908)
Uitgever van de Nieuwe Provinciale Groninger Courant.
Uitgever van de Nieuwe Provinciale Groninger Courant.
Nieuwe Provinciale Groninger Courant
 | ||||||||||||||
De journalist JAN DE HAAN
Geboren in Boornbergum (Fr) 14 maart 1906
Overleden in Groningen 18 augustus 1978
Hij schreef ook onder het pseudoniem DAEN HANJA.
Na de lagere school kwam hij in de tweede klas van de Christelijke kweekschool te Sneek terecht, die hij in 1924 als jong onderwijzer verliet.
Bij gebrek aan werk solliciteerde hij bij de redactie van het Friesch Dagblad in Sneek.
Op een briefkaart werd hem meegedeeld, dat hij kon komen tegen een salaris van f 10,- per week,
Op het kantoor in Sneek werd hij bij gebrek aan mankracht meteen voor de volle honderd procent ingezet.
In 1941 hield het Friesch dagblad op te verschijnen:
De redactie en de directie wilden zich niet neerleggen bij de bevele van de Duitse Presserat.
De Haan zat dientengevolge zonder werk en ging er dus een boekhouddiploma bijhalen.
Die studie samen met administratief voor de Gereformeerde Kerk, waarvan hij lid was, liet hem toch nog vrije tijd.
In deze oorlogsjaren was het dat zijn eerste historische kinderboeken ontstonden.
"Fen bûgjen frjemd".
De tendens van het manuscript was wel zo opstandig, dat zijn vrouw het om veiligheidsredenen verborg in de bergruimte onder haar naaimachine.
Na de oorlog werd het het boek uitgegeven.
Later volgden meer titels in hetzelfde genre.
Na de oorlog vertrok Jan de Haan naar Groningen, waar Jan Haan "De nieuwe provinciale Groninger Courant"opnieuw deed verschijnen.
Daar werd Jan de Haan tot "Baas de Haan".
Vijfentwintig jaar lief en leed heeft hij met deze krant gedeeld, eerst als chef- redacteur, later als hoofdredacteur, totdat de krant in 1965 opging in het dagblad Trouw.
Tot 1972 is "Baas de Haan"chef- redacteur van de Noord- editie van Trouw
Friesch Dagblad
Het Friesch Dagblad is een Nederlands protestestants- christelijk dagblad dat in Friesland, het Groningse Westerkwartier en de Noordoostpolder verschijnt.
Het is het enige zelstandige regionale dagblad van Nederland.
De eerste krant kwam in 1903 van de drukpers.
De krant was gericht op de gereformeerde, antirevolutionaire zuil. net als in die tijd De Standaard en na de oorlog Trouw.
Het Friesch Dagblad heeft dit karakter sterker behouden dan Trouw, al is het lezerspubliek nu breder geworden.
Een voorbeeld daarvan is de sport op zondag.
De krant stond er lange tijd om bekend daaraan geen aandacht geen aandacht te te besteden, maar dat is al lange tijd. niet meer het geval.
Het Friesch Dagblad past zich aan de ontwikkelen en maatschappij aan en ook op zondag wordt door redacteuren gewerkt.
Zo blijft de krant net als collega- kranten actueel.
In de Tweede Wereldoorlog verscheen het Friesch Dagblad niet meer vanaf het moment dat kranten in Nederland onder censuur kwamen te staan.
Na de oorlog werd de draad weer opgepakt
Het Friesch Dagblad wordt bestuurd door een vereniging van lezers, maar heeft ook enkele commerciële bv's, die zorgen voor de benodigde inkomsten.
De krant beschikt over een eigen drukpers en is redactioneel volledig onafhankelijk.
Hoofdredacteur anno 2008 is Lútzen Kooistra.
Behalve de dagelijkse krant bezit het Friescha Dagblad nog enkele andere produkten, met name weekbladen.
Hieronder valt onder valt onder andere Het goede Leven , een landelijk christelijk weekblad.
Daarnaast bezit het Friesch Dagblad nog enkele kerkbladen, zoals het Christelijk Weekblad (landelijk), Kerk in Stad (voor de stad Groningen), Kerkblad van het Noorden en Geandewei (Fryslân).
Eeen nieuw initiatief is de Startkrant, tevens een christelijk blad, welke vier per jaar verschijnt en gratis wordt verspreid.
De Friezen verkeren in de positie dat lezers kunnen kiezen uit twee regionale dagbladen, dit in tegenstelling tot de meest andere provincies in Nederland.
Het andere regionale dagblad in Friesland is de Leeuwarder Courant.
Eind 2008 begon het Friesch Dagblad tevens met het aanbieden van een mobiele telefooservice, te weten Skilje en heeft zij een webshop
De overgang van Sneek naar Groningen werd bij vader gemotiveerd door de mogelijkheid om Jan Haan niet alleen een krant uit gaf, maar ook leesboeken, vooral boeken voor de jeugd.
Maar het kan zijn, dat vader teleurgesteld was in de leiding van het Friesch Dagblad.
Het fijne weet ik er niet van.
De Nieuwe Provinciale Groninger Courant
was een regionaal dagblad in de provincie Groningen.
De krant verscheen voor het eerst in 1866, het laatste nummer verscheen op 31
december 1964. De Nieuwe Provinciale Groninger Courant was bedoeld als spreekbuis voor de Anti-revolutionairen in Groningen. Aanvankelijk verscheen de krant drie keer per week, vanaf 1911 dagelijks. Voor de Tweede Wereldoorlog werd de krant jarenlang geleid door Albertus Zijlstra die ook kamerlid was voor de ARP. In 1941 werd de uitgave verboden door de bezetter.  redacteur Pieter Jongeling. Voor de Tweede Wereldoorlog werkte hij op de kwekerij van zijn grootvader en later als journalist voor de Nieuwe Provinciale Groninger Courant. Als journalist werkte hij soms onder pseudoniem als P. van Akkerwoude, A. Mos en G. le Clerq. Op 1 februari 1940 trouwde hij met Klaassina Heerema. Samen zouden zij vier zonen - waarvan er één jong overleed - en zes dochters krijgen. Tijdens de eerste jaren van de oorlog was Jongeling actief in het verzet, bij de antirevolutionaire kadergroep. Deze groep gaf voorlichting over actuele vraagstukken. Vanaf april 1942 zat hij gevangen, eerst in het concentratiekamp Amersfoort, later in het concentratiekamp Sachsenhausen. In 1945 nam hij nog deel aan de zogeheten dodenmars voor het oprukkende Sovjet-leger. Uiteindelijk kwam hij vrij toen de Duitsers zich aan het einde van de oorlog overgaven In 1945 keerde hij terug naar Groningen en werd hij hoofdredacteur van de Nieuwe Provinciale Groninger Courant. Na een conflict met de directie stapte hij op en werd hij hoofdredacteur van De Vrije Kerk. Later zou dit blad verder gaan onder de naam Gereformeerd Gezinsblad en weer later onder de naam Nederlands Dagblad.
Hij had om zich heen verzameld beginnende journalisten, die graag leerden van de hoofdredacteur leerde.
Hij werd al gauw aangesproken met "BAAS.
JAN DE HAAN was als hoofdredacteur: Baas De HAAN Veel dingen werden verbeterd. Geleerd van vroegere ervaringen, mocht ieder, die iets had geschreven in de krant ondertekenen. De journalisten konden bij aanwijzing columns schrijven voor de krant. Ik herinner me de columns van Van Zweeden Het in memoriam van collega en vriend Roelof K. Heijs In memoriam
Jan de Haan
J(an) de Haan overleden.
Een journalist die een halve eeuw zowel zijn grote liefde als zijn vele talenten heeft gegeven aan de protestantse provinciale pers.
Een leven in de journalistiek dat hem geen enkel gewin, vele teleurstellingen en ondanks alles voldoening opleverde.
Hij genoot gezag en verwierf vrienden ver buiten de kring van de eigen ”krant”.
In de Gronings Drentse Journalisten Vereniging, die hem graag als gast ontving, niet minder dan in de PDJK waarvan hij principieel lid was.
Kort na de oorlog kwam De Haan, die onderwijzer wilde worden maar door werkloosheid journalist werd, van het Fries Dagblad over naar de Nieuwe Provinciale Groninger Courant.
Een Fries die zeer snel volledig werd geaccepteerd in de Groninger kring.
Een vooroorlogse journalist – hij gaf méé de stoot tot het verdwijnen van het Friesch Dagblad als één der aller eersten en zeer weinigen onder de Duitse bezetting – die wonderwel kon omspringen met het vreemde volkje dat toen bij de (destijds nog) vijf Groninger kranten wel even alles zou vernieuwen. Baas de Haan – niemand noemde hem meneer, niemand piekerde erover hem te tutoyeren:
‘Baas’ was hij niet als macht – maar als gezaghebbende – gaf altijd ronduit zijn mening. Onverbloemd, maar steeds met een filosofische ondertoon en doortrokken van blije verdraagzaamheid.
In de kleine tien jaar dat hij mijn chef en mijn vriend was, heeft hij mij en talloze collega’s van vrijwel al die Groninger kranten méér geleerd en vooral meer doordrongen van de innerlijke waarden der journalistiek dan welke hoofdredacteur ook.
Zat je in de knoei, privé dan wel bij je krant, baas De Haan was altijd bij de hand.
Zo nodig tegen de hoofdredacteur in.
De Haan heeft gevochten voor de Nieuwe Provinciale, maar kon het tij niet keren.
Dood tij door gemiste kansen zowel als fouten in beleid waarop hij geen invloed uit kon oefenen.
De overgang van de Nieuwe Provinciale en de Nieuwe Drentse naar Trouw was voor hem, toen hoofdredacteur, een bittere zaak.
Bitter vooral omdat het volgens hem niet nodig en eigenlijk ook onvergeeflijk was.
Niettemin ook als chef van de noordelijke editie van Trouw bleef hij letterlijk en figuurlijk trouw.
Woensdag 23 augustus is baas De Haan begraven.
Ik weet hoe hij de psalmen lief had, in het bijzonder ook psalm 42 met daarin de regels ‘Wanneer mag ik komen, mij laten zien voor uw aangezicht.’
Ik ben er zeker van dat baas De Haan zich kon laten zien voor het aangezicht van de Enige, de Eeuwige en de Altijd Aanwezige.
Moge dit zijn vrouw, zijn kinderen en kleinkinderen tot troost zijn in hun verdriet en eenzaamheid.
ROELOF K. HEIJS
( uit het blad van de Protestants - Christelijke Journalistieke Kring)
Oud-journalist Van Zweden overledenEvert (Eef) BrouwersZwolle 9 maart 1939 Hij is een Nederlands journalist, directeur generaal en woordvoerder.  LEVEN Brouwers begon zijn carrière als journalist bij de Nieuwe Provinciale Groninger Courant en vervolgens als nieuws presentator bij Regionale Omroep Noord en Oost, AVRO, NOS Studio Sport, NOS en Nos Journaal. Van 1977- 1983 was hij hoofdredacteur van de Noord- Nederlandse regionale tijdschrift Nieuwsblad van het Noorden. Daarna was hij hoofd woordvoerder van de Philips- concern, een positie die hij voor tien jaar innam. In 1995 maakte hij een carrière move naar directeur- generaal van de Nederlandse inlichtingendienst geworden RVD, een positie die hij tot 1 januari 2004. Eef Brouwers Eef Brouwers raakt, zoals hij zelf aangeeft, als middelbare scholier geïnteresseerd in journalistiek door het lezen van een boek waarin een journalist de avontuurlijke en succesvolle hoofdpersoon is. De titel van dat boek? " "Ik zou het werkelijk niet meer weten". Wel duidelijk is dat hij in zijn HBS-tijd lijd wordt van AVRO- Minjon, de jeugdomroep van de AVRO die onder leiding van Herman Broekhuizen jongeren de kans geeft met eigen programma's de Hilversumse readio te halen. Zo heeft hij rolletjes in hoorspelen en fungeert hij als geluidsinspeciënt. Zijn intrede in de journalistiek doet hij in 1956 als leerling- verslaggever bij de Nieuw Provinciale Groninger Courant, een klein protestants- christelijk dagblad dat veel later in Trouw zal opgaan. Kranten en regionale omroepen Na de in die tijd- tweede helft jaren vijftig- drie verplichte jaren als leerling- journalist werk hij enkele jareb in Groningen en Drenthe als freelancer voor verschillende regionale en landelijkme kranten, waarna hij als stadsredacteur- verslaffever in dienst treedt hij bij het Utrechts Nieuwsblad. Vervolgens gaat hij terug naar Groningen, waar het dagblad Nieuwsblad van het Noorden een positie voor hem heeft als redacteur binnen- en buitendland. De verslaggeving trekt hem echter meer dan het zittende bureauwerk en zo zwerft hij na betrekkelijk korte tijd al weer door Groningen, Friesland en Drenthe. ook maakt hij teksten voor de omroep. Hij valt in vakantieperioden of bij ziekte in voor de vaste omroepers van de Regionale Omroep Noord en oost, die de provincies Groningen, Riesland, Drenthe, Overijssel en Gelderland bedient, en verlaat na een aantal jaren de krant waar hij met veel plezier werkt om bij de RONO als chef Actualiteiten en Sport in vaste dienst te treden. Radio en televisie Een jaar later al maakte hij de overstap naar AVRO's Radiojournaal in Hilversum. Naast zijn werk als radioreporter presenteert hij samen met de Friese cabaretier Rients Gratama eerst eenmaal en later twee maal in de week op de radio het familieprogramma Mobiel. Hij herinnert zich de aankondiging nog als de dag van gisteren: "Mobiel, een bewegelijk programma van en voor bewegelijke mensen, onder regie van Jo Vischer junior". Ziekte van AVRO's vaste sportverslaggever Dick van Rijn maakt dat Eef Brouwer door zijn eigen omroep, naast zijn werk als verslaggever in de Tweede Kamer, op zondag als het ware uitgeleend aan het sportprogramma Lans de Lijn van de gezamenlijke omroepen. Na korte tijd wordt hij gevraagd om als presentator mee te werken aan het NOS- televisieprogramma Studio Sport, waar hij later als redacteur- presentator in vaste dienst treedt. NOS Journaal en Polygoon Na een tip van regisseur Henny Budde start Brouwers in januari 1973 als redacteur- nieuwslezer bij het NOS Journaal. Ëen schitterend tijd daar gehad", zei hij zelf vele jaren later. Net als Joop van Zijl valt hij ook wel eens in voor Philip Bloemendal van het Polygoon bioscopjournaal. Hij noemt dat een "totaal andere manier van presenteren, stukken sneller en helemaal in de lijn van Philip dan ook nog eens gekruid met humor". Het presenteren van Studio Sport en vervolgens het NOS Journaal maakt tot hem tot een bekende Nederlander, maar voor hemzelf blijft de verslaggeverij, het maken van reportages een heetrlijke krent in de dagelijkse niouwsbrij. De twee Molukse treinkapingen in respectievelijk 1975 (Wijster) en 1977 (De Punt) en de bezetting van een lagere school in Bovensmilde staan hem npg altijd scherp voor de geest. Terug naar de krant In 1977 krijgt Brouwers de kans om Adjunct- hoofdredacteur en enkele maanden later hoofdredacteur te worden van zijn oude krant, het dagblad Nieuwsblad van het Noorden. Omdat zijn vrouw en hij beiden in het moorden va\n het land zijn opgegroeid twijfelt hij niet lang over de terugkeer van de televisie naar de krant. Philips Op een congres van het Genootschap van Hoofdredacteuren in Eindhoven ontmoet hij in het voorjaar 1982 enkele leden van de Philipstop, onder wie de nog kersverse president Wisse Dekker. Een half jaar later treedt hij bij het Philipsconcern in dienst als hoofd van de toenmalige Philips Persdienst. Eerst in de functie van adjunct- directeur, maar binnen een jaar als directeur. Hij is de woordvoerder van de president- achtereenvolgens Wisse Dekker, Cor van der Klugt en Jan Timmer- en de andere leden van de Raad van Bestuur. Zijn journalistieke vrienden bezien zijn overstap van de journalistiek naar het het internationale bedrijfsleven geheel in de geest van die tijd aanvankelijk met gefronste wenkbrauwen, maar als blijkt dat hij de taal van de journalist blijft verstaan verloopt de samenwerking steeds soepeler. Zelf noemt hij het werken met de media in sterk van Nederland verschillende culturen een uitdaging, waar hij veel van heeft opgestoken. Rijksvoorlichtingsdienst In de periode dat nogal wat van zijn oud- collega's vanwege grote veranderingen in demedi wereld aan de VUT denken plakt Brouwers er in voorjaar 1995 nog negen jaren als baas van de Rijksvoorlichtingsdienst aan vast. Hij begint er als hoofdirecteur en eindigt er als Directeur- feneraal. Hij is woordvoerder van de minister- president (tweemaal Kok en tweemaal Balkenende) en dient ook de Koningin en de leden van het Koninklijk Huis. En ook in deze baan verschijnthij zelf weer met een zekere regelmaat in het nieuws. VERDER Na zijn pensionering wordt hij gevraagd voor commissaris, besturen en adviseurschappen, zoals bijvoorbeeld de Alzheimerraad. De in zovele actieve jaren opgedane relaties op breed terrein komen daarbij goed van pas. Op de vraag hoe hij het liefste herinnerd zou willen worden, denkt hij even na. Toch maar het liefste als een van huis uit verlegen jongen, die werd wat hij op school al wilde worden, als iemand die in elk geval zijn best heeft gedaan er op zijn manier het beste van te maken.
 Bart Tammeling
Barend Pieter Tammeling (Groningen, 1934 - aldaar, 19 maart 1993) was een Nederlands journalist,
columnist-commentator en auteur.
Geboren en getogen in de stad Groningen, werd hij wel de "peetvader van de journalistiek in Groningen"
genoemd.
Tammeling begon zijn journalistieke carrière bij de lokale kranten Ons Noorden en de Nieuwe Provinciale
Groninger Courant. In 1965 stichtte hij Persbureau Tammeling en leverde hiermee bijdragen aan onder andere Trouw, het ANP en het NOS Journaal.
Als hoofdredacteur maakte hij een succes van het huis-aan-huisblad De Groninger Gezinsbode.
Hij schreef columns in onder andere de Winschoter Courant, het Groninger Dagblad Stad en de Leeuwarder Courant.
Tammeling schreef talrijke gedenkboeken en een standaardwerk over de kranten in Groningen en Drenthe
getiteld De krant bekeken (1988).
Ineke Holtwijk Over Bart Tammeling
(1955) werd in Groningen geboren en groeide op in Noord Brabant. Zij studeerde Nederlandse taal- en letterkunde aan de Rijksuniversiteit in Groningen. Ze werkte na haar studie als lerares Nederlands maar week na twee jaar uit naar de journalistiek. 
Het zaadje daarvoor was al gelegd tijdens de studie.
Het bijvak massacommunicatie bracht haar op het kantoor van
de Groninger Gezinsbode, een even professioneel als uitgesproken huis-aan-huisblad in Groningen. Daar wilde zij een antwoord zoeken op de vraag ‘Wie bepaalt wat er gezegd wordt en hoe in de media’.
Op persbureau Tammeling waar de Groninger Gezinsbode naast
veel andere journalistieke produkten werd geschreven leidde de scriptievraag tot gepassioneerde gesprekken over het vak. Het persbureau was decennialang de broedstoof voor jong journalistiek talent in het noorden en Bart Tammeling, die het tot zijn dood leidde, werd beschouwd als de nestor van de regionale journalistiek.
Zag hij op zijn burelen iemand die het ‘heilige vuur van de
journalistiek’ had, zoals hij het noemde, dan veranderde hij prompt in een enthousiaste loopbaanbegeleider. Hij schroomde niet de telefoon te pakken en een bevriende hoofdredacteur attent te maken op het talent dat hij had ontdekt en dat in geen geval verloren mocht gaan voor Het Vak. Zo belandde Ineke op de redactie van de Winschoter Courant, een kleine, rebelse krant in Oost-Groningen waar nog nooit een vrouwelijke redacteur aangeschoven was. Ze werkte er als stadsverslaggever.
Zelf zegt ze over die jaren:
‘Ik heb de beste school voor journalistiek gedaan die er is. Ik moest iedere dag zelf bedenken hoe ik de pagina
– ‘mijn’ pagina - weer vol kreeg en binnen 24 uur hoorde ik op straat en in de supermarkt terug wat mijn reportages hadden losgemaakt.’
Rob Mulder Over Bart Tammeling
 Rob volgde een opleiding in de journalistiek bij Persbureau Tammeling in Groningen, als leerling-journalist. Dit mede op advies van Eef Brouwers, destijds hoofdredacteur van het Nieuwsblad van het Noorden. In zijn tijd bij Persbureau Tammeling deed Rob de normale verslaggevers werkzaamheden en was hij anderhalf jaar verantwoordelijk voor het Harener Weekblad. Daarnaast waren er natuurlijk de werkzaamheden voor de opdrachtgevers van het Persbureau, zoals het NOS Journaal, het ANP, de Leeuwarder Courant, het Utrechts Nieuwsblad, de Haagsche Courant etcetera. In 1989 werd Rob aangezocht door Wim Ramaker, hoofdredacteur Radio Noord, als stadsverslaggever voor Groningen. Daarnaast deed Rob in die tijd ook ‘variaprogramma’s’, programma’s voor het vermaak. Hiervoor bleek hij talent te hebben en de programma’s die hij deed trokken grote aantallen luisteraars. Toenmalig collega Henk Binnendijk beschreef Rob als iemand met het talent ‘van iemand die niks iets groots kan maken’. Rob voelt dit nog steeds als een groot compliment, of is dat raar? Een link! Robbie Mulder
Mentor in mijn leven
Bart Ik heb een moeder. En ik had Bart. Bart Tammeling was mijn mentor in de journalistiek. Als leerling journalist heb ik van hem het vak geleerd. Maar dat niet alleen. Bart was ook een mentor in mijn leven. Zo lief. Zo grappig. Zo gepassioneerd. Zo begaan. Van sommige mensen denk je dat ze er altijd zullen zijn. Maar op 19 maart 1993 weigerde, zoals oud-collega Hanneke Boonstra het schreef, ‘zijn warme, liefhebbende hart nog langer te kloppen’. En toch is hij er nog steeds. JAN SLOOTHAAK  | ||||||||||||||
.jpg)
Jan: lot's of great information. Would you be able to email me please about an English version of De Torenklok Zweeg (it was published in 2000)? I would like to know more about the author.
BeantwoordenVerwijderenRob
robeik _at_ gmail _dot_ com